De immigrant

Uit Waskuupedia
Ga naar: navigatie, zoeken

Het was tijdens de pronkzittingen op 11 en 12 januari 1996 dat de uit Elten afkomstige Berthold Schenning zijn debuut bij d'Olde Waskupen maakte met dit lied. Met zijn smeuïge accent raakte hij direct alle harten van de aanwezigen.

De immigrant

Zo'n vief jaor is't geleje, ik wet 't nog ganz genau,
trof ik in de discotheek, 'n 's-Heerenbargse vrouw.
Ik trouwde eur en dei-j 't mins hèvig völ plezier,
umdat ik buute echgenoot, ook nog 'n Olde Waskuup wier.

Refrein:
In Elten bu'k gebore, woon now in 's-Heerenbarg.
Ik zeg wel Sjeveninge, maor dat is toch niet arg.
Ik heb 'n raar accentje, ook dat mik toch niks uut.
Want ik staot hier ganz einfach, as Waskuup in de buut.

Dit jaor wier 't nog arger, want mien collega Jan,
trok begin van dizze maond, 't Waskuup prinspak an.
Ik dach toen bi-j mien eiges, doèt 's 'n goeie zet,
trek de stoute sjoene aan, en doet in de buut 's met.

Refrein.

'n Lotteri-j gif niete, maor af en toe ook wins,
't Van te veure wette, dat kan lekker gin mins.
Maor bu'j 'n Olde Waskuup, dat wil ik ow bewieze.
Dan zit gi-j jao van eiges, heel stevig in de prieze.

Refrein.

't Waskuupvolk is zeker, 'n eigenaardig ras.
A-j daortoe beheure mag, dan he'j geluk at bas.
't Lève wödt heel anders, wödt gaar niet meer zo zwat.
A-j ooit as Waskuup starve mag, dan he'j ook sjik gehad.

Refrein.

Ik bun 'n Olde Waskuup, nog gaar niet heel zo lang.
Lang he'k zónder könne doen, maor dat liek now zo krang.
Ik hoap 't ook te bliève, de eers kommende tie-je.
Eûver pakweg zestig jaor, dan zie'we wel weer wie-jer.

Refrein.